fbpx

Straathonden en slecht onderhouden huizen klinken niet echt als een goed verkooppraatje voor een bezoek aan Tbilisi. Maar ze horen wel helemaal bij Tbilisi in Georgië en maken de stad voor mij juist speciaal. Ik vertel je graag over mijn ervaring. 

De ‘vibe’ van Tbilisi

In dit artikel geen tips over wat je allemaal kunt doen in de Georgische hoofdstad, daarvoor verwijs ik je graag naar dit artikel met allerlei bezienswaardigheden in Tbilisi. Wel wil ik je meenemen in de sfeer van Tbilisi. De sfeer die niet met bezienswaardigheden te vatten is, maar die ik voel als ik door de straten loop, met de mensen praat en de straathonden aai. Mijn advies is ook echt om een paar dagen uit te trekken voor Tbilisi om de hoogtepunten af te tikken, maar vooral ook te slenteren en het bijzondere in het gewone leven te ontdekken. 

De straathonden van Tbilisi

De straathonden van Tbilisi hebben het eigenlijk helemaal zo gek niet. De Georgiërs geven ze medische zorg en eten en drinken. Zo veel eten en drinken dat de straathonden in Tbilisi vaak flink overgewicht hebben en simpele hondenbrokken en droog brood weigeren – liever hebben ze een goed stuk vlees of een megrulian khachapuri (een soort Georgische kaaspizza). Tja, geef ze eens ongelijk. In de buitengebieden en buiten Tbilisi is dat nog wel eens anders. Daar zie ik ook magere scharminkels rondlopen. 

Ik loop overigens wel met een zakje hondenvoer in mijn tas rond. Gekocht bij de supermarkt. Voor als ik een lieverd of zo’n scharminkel tref. Zo maak je vrienden in Georgië!

Veel honden hebben een oormerk. Dat geeft aan dat de hond is gecastreerd of gesteriliseerd en ingeënt is. Wat ook opvalt, is dat de honden hartstikke lief zijn. Echt allemaal. Ik zou ze zo mee naar huis willen nemen. Kan niet, en hoeft niet, want de inwoners van Tbilisi zorgen dus goed voor ze. “We’re hard on the outside, but soft on the inside,” vertrouwt een man mij toe. 

De straathonden sluiten zich graag aan bij tourgroepjes. Bij mijn tour door Sololaki wordt ons groepje (alleen maar vrouwen) vanaf minuut één vergezeld door een stel honden. Een deel houdt het de hele wandeling vol, een ander deel haakt af en af en toe probeert een nieuwe hond zich bij het groepje te voegen. Soms is dat ok, soms wordt ‘ie weggejaagd. De straathonden jagen sowieso graag auto’s weg. Eng dichtbij rennen ze blaffend achter de wielen aan. Sowieso lopen ze overal door het verkeer of vinden ze midden op de weg een geschikte plek om even te gaan liggen. Dit moet toch een keer misgaan?

En ja hoor. Het gaat mis. Op een avond pak ik de taxi terug naar mijn appartement en dan voel ik een klap en een hobbel. Mijn mond valt open en de taxichauffeur is sprakeloos. Was dat…? Ja, het was een hond. Zijn eerste roadkill, fluistert de taxichauffeur. Het wordt een zwijgzame rit na een leuke avond uit. 

Of er ook straatkatten zijn? Jazeker, maar ik heb ze niet heel veel gezien. Misschien zijn ze wat schuwer dan de honden. Of misschien zijn er gewoon heel veel meer honden. Ik weet het niet. Maar voor de kattenmensen onder ons: hier wat straatkatten van Tbilisi. 

Extreme verkeersdrukte

Een ritje met een Bolt kost geen drol in Tbilisi. Er rijden dan ook ontzettend veel taxi’s rond en ik maak daar met zulke lage prijzen dankbaar gebruik van. Maar het verkeer is wel heftig zeg. Richting aangeven, voorrang verlenen: de gemiddelde bestuurder in Tbilisi heeft daar nog nooit van gehoord. Zelfs op het zebrapad ben je niet veilig. 

Op de grote wegen kun je dan ook niet over de weg oversteken, maar moet je ondergronds. Op verschillende plekken kun je met een trap naar beneden een tunnel door. Die oversteektunnels kunnen ook wel een make-over krijgen. Een beetje extra licht en een likje verf kunnen geen kwaad want ze doen nogal onguur aan. Soms is het wel echt zoeken naar zo’n oversteekplek. 

Tijdens het dwalen door de stad kom ik wat verder in de buitenwijken terecht en het lukt me maar niet om een oversteekplek te vinden. Licht vermoeid vraag ik een oudere tankbediende hoe ik aan de overkant moet komen. Hij spreekt geen Engels maar snapt me wel en gebaard richting de weg. Een weg waarvan ik het aantal banen niet eens kan overzien. Aan mijn hoofd ziet hij dat ik het niet zie zitten en daarom loopt ‘ie met me mee, met z’n hand omhoog het verkeer tegenhoudend. Ik haal opgelucht adem als ik aan de overkant, hij steekt ongestoord opnieuw de straat over in een slakkengangetje. 

Maar niet alleen als voetganger is het oppassen geblazen. Ook als bestuurder. Want vrijwel iedere auto heeft een deuk of een buts en in de drukte zijn de onverwachte stuurbewegingen niet te overzien. Meerdere taxichauffeurs slaan een kruisje voor we weg rijden. En terecht. 

Vervallen en verlaten

Als ik door de straten dwaal, kan ik niet anders dan concluderen dat het slecht gesteld is met het onderhoud van gebouwen. Niet zo gek ook, want de Sovjettijd ligt nog vers in het geheugen. Afgebladderde verf, rottend hout, afbrokkelende muren.

Het getuigt van ander prioriteiten. En geldgebrek uiteraard. Want de mensen doen wel hun best om het netjes te houden. De bloemist veegt de stoep schoon, de groenten worden netjes uitgestald en de wandkleden hangen er keurig bij.

Het is zo jammer, want veel gebouwen hebben zulke mooie details, balkons en (in potentie) prachtige entrees. Appartementen delen een hal en trap, maar niemand is eigenaar van het gehele gebouw en dus voelt niemand zich verantwoordelijk voor het onderhoud. Ondertussen wordt er ook gebouwd. Nieuwe gebouwen met veel glas steken soms vreemd af tegen de originele bebouwing. 

Combineer het verval met graffiti, anti-Rusland uitingen en achtergelaten auto’s en je zou je zomaar onveilig kunnen voelen in de stad. Maar het tegenovergestelde is waar. Tbilisi voelt juist heel veilig. En tussen al dat grauwe ontstaan juist ook hele mooie dingen. Kunstenaars die een atelier openen, slimme ondernemers die van een oude textielfabriek een hip hostel maken… Ik snap wel waarom mensen Tbilisi het nieuwe Berlijn noemen. Zeker omdat het nachtleven ook nog eens supergoed schijnt te zijn. Ik zou het niet weten, want ik ben iedere avond doodmoe van het rondjes lopen. 

Liefde voor Tbilisi

Juist omdat ik wat langer in Tbilisi verbleef, voelde het echt even als mijn stad. Een stad die zowel moderniseert (met populaire bars en bezienswaardigheden als de Bridge of Peace) als vasthoudt aan het oude. En dat maakt de sfeer en de uitstraling zo bijzonder. Ik wil nog wel een keertje terug!

Meer Georgië inspiratie?

Georgië blog overzicht
  • Accommodatie. Favoriet blijft Booking.com. Verblijf je het liefst in een hostel? Check Hostelworld.
  • Activiteiten. De leukste tours en activiteiten boek je bij GetYourGuide, Klook en Viator. ‘Gratis’ wandeltours boek je bij Freetour.com of GuruWalk.
  • Autohuur. Ik huur het liefst bij EasyTerra en Sunny Cars vanwege hun all-inclusive / worry-free aanbod. Als je meer prijzen wilt vergelijken in Discover Cars een handige site.
    In Georgië is een privétransfer of tour met privéchauffeur vaak goed betaalbaar. Gebruik hiervoor GoTrip.
  • Geld. Op sommige plekken wordt je Nederlandse bankpas misschien niet geaccepteerd, regel daarom een prepaid creditcard bij Revolut.
  • Leestip. Als je van lezen houdt, raad ik je aan dit fantastische boek aan te schaffen: Het achtste leven (voor Brilka). Het gaat over generaties vrouwen die in Georgië hun leven leiden én lijden. Meer dan 1000 pagina’s, dus je moet er wel even voor gaan zitten.
  • Reisgidsen. Ik houd van papieren reisgidsen om doorheen te bladeren, te koop bij onder andere Bol.com en Amazon.
  • Reisuitrusting. Koop je gear bij Bever of Decathlon, of gewoon bij Bol.com.
  • Simkaart. Pas op voor onverwachte hoge bel- en internetkosten. Koop een lokale simkaart ter plekke of regel er eentje online via Airalo.
  • Trein en bus. Reis met Busbud12Go of Omio met de trein of bus door Georgië.
  • Vliegtickets. Vergelijk je opties! Check sowieso Momondo, Transavia, Skyscanner en Kiwi.
  • Verzorgde reizen. Liever compleet verzorgd op vakantie? De keuze is reuze: van ANWB vakanties tot de Vakantie Discounter. Of kies voor Shoestring of Sawadee.
  • Yoga retreat. Of trakteer jezelf op een yoga retreat in Georgië.

Sommige links op deze site zijn affiliate links. Als jij iets via zo’n link koopt, ontvang ik mogelijk een commissie.

Reacties zijn gesloten.