Laatste update: 27 januari 2016
Op dik een uur rijden van het centrum van Dublin ligt de vallei van de twee meren. Ook wel bekend als Glendalough, of Gleann dá Loch in het Gaelisch. In dit gebied, de Wicklow Mountains, kun je prachtig wandelen. Van een flinke tocht van 40 kilometer tot een leuk rondje van een paar kilometer. Nu mag jij raden voor welke variant wij hebben gekozen!
De bergen van de Wicklow Mountains
Het Wicklow Mountains National Park is zo’n 200 km2 groot. Voor ons Nederlanders zijn het serieuze bergen. In Nederland is de hoogste berg de Vaalserberg met 322 meter hoogte. De hoogste berg in het park is met zijn 1000 meter hoog dus een flinke als je het met Nederland vergelijkt. Een bergbeklimming zien wij (mijn moeder, schoonzusje en ik) niet zo zitten, dus turen we aandachtig naar het informatiebord van het park. Het kantoortje is gesloten, dus we moeten er zelf uit zien te komen. Normaal gesproken zou je hier een brochure kunnen halen en een kaart.
Een kaart is eigenlijk best overbodige luxe voor de routes in dit gebied, want ze zijn goed aangegeven met kleuren. Misschien is die kaart meer bedoeld voor The Wicklow Way. Bij dit informatiecentrum kun je namelijk ook daar mee starten. The Wicklow Way is één van de populairste routes van heel Ierland. In zo’n acht uur tijd leg je veertig kilometer af van Glendalough naar Aughrim. Dat slaan wij even over vandaag.
Routes Glendalough Upper Lake
Er zijn in totaal negen routes in het Glendalough gebied die bij het Upper Lake starten (exclusief The Wicklow Way dus). De langste is tien kilometer. Daar doe je volgens het bord een uur of vier over. Van alle routes is de moeilijkheidsgraad aangegeven, de afstand, de geschatte tijdsduur en de hoogte. Wij kiezen voor twee kortere routes. De Green Road Walk van 3 kilometer duurt ongeveer een uurtje en is gemakkelijk. Het is voornamelijk vlak en je volgt aangelegde paden. Deze route brengt ons via eikenbomen naar het Lower Lake. We ontmoeten hier een paar herten en slechts enkele andere wandelaars. Wat een rust! Andere dieren die je hier kan treffen zijn bijvoorbeeld vossen, eekhoorns en vogels.
Het klooster van Kevin
De Wicklow Mountains zijn niet alleen bijzonder vanwege de natuur. In de vijfde eeuw werd hier een kloostergemeenschap gesticht waar je nu nog overblijfselen van kan vinden. De monnik Kevin was hier de oprichter van. Eigenlijk onbewust, want Kevin was op zoek naar een stille plek waar hij kon mediteren en één kon zijn met de natuur. Hij trok zich terug in de Wicklow Mountains en woonde hier zo’n zeven jaar met niks anders dan de natuur hem te bieden had voordat zijn eerste aanhangers om de hoek kwamen kijken. Ook zij wilden back to basic: slapen op stenen, eten wat de natuur te bieden heeft, en stilte. Zo langzaamaan groeide dit uit tot een gemeenschap van duizenden mensen in de 9e eeuw. Eigenlijk precies het tegenovergestelde van hetgene waar Kevin voor kwam. Kevin werd maar liefst 120 jaar en is uiteindelijk uitgeroepen tot heilige. De gemeenschap is er niet meer. De vikingen vielen de gemeenschap regelmatig aan en in 1398 vernietigden de Engelsen het klooster. Er werden wel pogingen gedaan om de gemeenschap weer op te bouwen, maar die waren weinig succesvol. In de 17e eeuw was het officieel over met de gemeenschap. Er zijn nog enkele bewijsstukken te vinden in het gebied, zoals de grot van Kevin, een kerkje, een begraafplaats en nog een aantal van dat soort dingen. Als je die graag wilt zien, zorg dan dat je een goede route kiest. Bijvoorbeeld de paarse of bronzen route.
Poulanass waterval
Omdat we nog niet klaar zijn na enkel de groene route, besluiten we er nog een te doen. De roze (Poulanass) leidt ons in een kleine drie kwartier langs de Poulanass waterval. De klim brengt ons zo’n 100 meter hoger. Deze wandeling is gemiddeld qua moeilijkheidsgraad. We lopen weliswaar omhoog, maar wel via een aangelegde trap. Met een paar tussenpauzes zodat sommigen van ons op adem kunnen komen, redden we het eenvoudig. Het is sowieso de moeite waard: het geluid van de waterval en het geweld waarmee het water naar beneden stroomt, is overdonderend. De naam Poulanass komt trouwens van het Ierse Poll an Eas, dat betekent gat van de waterval. Waarschijnlijk slaat dat op de plekken waar het water een soort zwembadje vormt op de weg naar beneden. Na de waterval loop je via een bebost gebied terug naar het informatiecentrum.
Hoe kom je bij de Wicklow Mountains?
Om naar de Wicklow Mountains te gaan, is een auto wel prettig. Autoverhuurder Sunny Cars heeft voor ons uitstapje een auto beschikbaar gesteld. Erg fijn! Glendalough ligt namelijk dik een uur ten zuiden van Dublin. We parkeren bij het Glendalough Upper Lake Car Park. Hier betaal je vier euro voor. Op het parkeerterrein vind je openbare toiletten en een kiosk. Die is overigens wel gesloten als wij er zijn, dus wat snacks meenemen is geen overbodige luxe. De voorzieningen zijn beperkt. Van het parkeerterrein naar het informatiepunt loop je door een wat moerassig gebied dat in de zomer dienst doet als picknickgebied. Met een beetje fantasie kunnen we ons hier wel een fijn zomers tafereel bij voorstellen.
Opwarmen en bijvoederen in Blessington
Inmiddels hebben we trek gekregen. Omdat het park weinig eetbaars biedt, besluiten we op weg naar Dublin ergens te stoppen. Dat wordt Blessington. Hier zit namelijk het Grangecon Café. Lonely Planet prijst dit café om het huisgemaakte, eerlijke menu. En terecht, de verwarming mag alleen wel ietsje hoger. We vallen direct aan en ik krijg ook nog eens, wat mij betreft typisch Iers/Engels, marshmallows in mijn warme chocolademelk. Bonuspunten!
