Laatste update: 27 april 2019
Dublin staat synoniem aan Guinness. Dat hele donkere biertje, nou ja, biertje… Je krijgt een pint, bijna een halve liter. Lekker? We hebben er weinig vertrouwen in, maar op de één of andere manier zitten we toch op zaterdagochtend om 11 uur al aan de Guinness in het Guinness Storehouse in Dublin.
(Bijna) Eerste bezoekers van de dag
Vooruit, dat we zo vroeg in het Guinness Storehouse zitten, is volledig gepland. Van andere mensen hebben we namelijk gehoord dat het er verschrikkelijk druk kan zijn en er rijen van wel twee uur kunnen staan. Gezien het typisch Iers weer is (regen, regen en nog eens regen) is dat niet echt de bedoeling. Omdat mijn moeder, schoonzusje en ik nog heel veel meer willen zien dan een rij, staan we om precies 9.30 uur voor de deur. Er glipt net een stelltje voor ons naar binnen, anders waren we de eerste bezoekers van vandaag geweest. En jeetje, wat heerlijk om zo rustig rond te kunnen lopen.
Zeven verdiepingen vol indrukken
Het Guinness Storehouse telt zeven verdiepingen. Langzaam werken we onze weg naar boven. Op de begane grond is de souvenirwinkel en krijg je een introductiepraatje over deze Ierse trekpleister. Vervolgens kom je in een ruimte waar het brouwproces wordt uitgelegd. Niet met een saai plaatje en een stukje tekst, maar de ruimte is gevuld met allerlei interactieve en multimediale stukjes informatie. De vier ingredienten (water, gerst, hop en gist) komen zo echt tot leven. Er is zelfs een gigantisch waterbassin waarbij wordt uitgelegd dat het water dat gebruikt wordt voor Guinness uit de nabijgelegen Wicklow Mountains komt. De gerst komt grotendeels uit Ierland en de hop wordt speciaal geselecteerd door hop inkopers. Ja, dat is een baan! Ook de gist is bijzonder, want die komt alleen voor bij St. James’s Gate waar deze brouwerij ligt. Daarom wordt er een gedeelte in de kluis bewaard als noodvoorraad. En uit iedere brouw wordt gist bewaard en weer gebruikt in de volgende.
Guinness kuiper: een uitgestorven beroep
Op de eerste verdieping is er aandacht voor de kuipers en het transport van Guinness. Op een gegeven moment had Guinness op de St. James’s Gate locatie maar liefst 300 kuipers in dienst. Deze mensen hielden zich de hele dag bezig met de 250.000 vaten waarin het bier vervoerd werd. Zwaar werk, maar het was minstens zo zwaar om een kuiper te worden. Het was een prestigieuze baan. Een meesterkuiper nam zo’n zeven jaar een leerling onder zijn hoede. Er waren specifieke kuipers, de smellers, die de vaten die retour kwamen keurden op basis van geur. Waren ze nog goed, was er herstelwerk nodig? Af en toe werden de smellers ook getest op hun kwaliteiten en de senior smellers hoefden niet eens van hun stoel af te komen. De leerlingen hielden het vat voor hun neus. Met de tijd verloren de houten vaten echter hun nut, ze werden vervangen door stalen varianten. Voor een aantal kuipers ontstond een nieuwe baan: ze gingen aan de slag in de meubelmakerij. Van de oude houten vaten werd vanalles gemaakt: van asbak tot stoel. Maar ja, toen dat hout op was, was het tijdperk van de kuiper ook echt voorbij.
Tip: Ook leuk in Dublin: een fietstour langs alle highlights. Die boek je bijvoorbeeld bij Baja Bikes (aff.).
Guinness proeven
Op de tweede verdieping is het vervolgens tijd om kennis te maken met de geur en smaak van een echte Guinness. Via een bijzondere gang komen we uit in een labaratoriumachtige setting. Hier staan vier zuilen met de verschillende geuren die Guinness rijk is. Omdat we supervroeg zijn, krijgen we uitgebreid uitleg. Zelfs over hoe we Guinness moeten drinken. Pardon? We weten heus wel hoe we moeten drinken hoor. Fout! De klassieke fout is het nippen van bier. Hiermee krijg je vooral schuim binnen en dat is niet de bedoeling, je moet echt een flinke slok nemen zodat je ook door het schuim heen gaat. We kijken elkaar een beetje angstig aan omdat we alledrie overtuigd zijn dat we het niet lusten. Maar goed, wie A zegt… En wat denk je? Vreemd genoeg vinden we het allemaal lekker! Nooit verwacht.
Marketingactie van ruim zestig jaar
Op dezelfde verdieping krijgen we nog wat extra uitleg over onder meer één van de vroegere marketingcampagnes. In 1954 werden 50.000 Guinness flesjes in de zee gegooid met een boodschap op een briefje in het flesje. De vinder moest een gedeelte van het briefje naar Guinness terugsturen of terugbrengen met de locatie en datum van de vondst en in ruil zou die persoon een aardigheidje krijgen. De flesjes doken op van Liverpool tot aan Mexico. Het was een nogal succesvolle actie en daarom werd het in 1959 herhaald met nog eens 150.000 flesjes die rondom de Verenigde Staten in het water werden gelaten door dertig containerschepen. Deze campagne loopt nog! Nog steeds worden er flesjes teruggevonden.
Guinness familie
Daarnaast leren we ook meer over de Guinness familie. Arthur Guinness was de oprichter van de brouwerij in 1759. Tot ver in de 20e eeuw is de brouwerij een familiebedrijf geweest. Olivia Guinness gaf Arthur maar liefst 21 kinderen, waarvan er slechts 10 groot werden omdat de kindersterfte in die tijd erg hoog was. Bijzonder was vooral dat Arthur erg goed was voor zijn personeel. Hij betaalde bovengemiddeld, ook voor vrije dagen en gaf mensen toegang tot onderwijs en zorg. Guinness was dus populair, als werkgever en zeker als drankje. De brouwerij werd steeds groter. In 1930 waren 1 op de 10 mannen in Dublin direct of indirect afhankelijk van de brouwerij. De één werkte bijvoorbeeld in de brouwerij, de ander in de kroeg en weer een ander in het transport.
Advertenties & Guinness Book of Records
Op de derde verdieping staat het rijke marketingverleden van Guinness tentoongesteld. Wij vinden dit iets minder boeiend, omdat het voor ons niet zo herkenbaar is. Wat we of missen, of misschien niet hebben gezien, is het Guinness Book of World Records. Hoe zit dat? Is dat van deze Guinness? Google heeft het antwoord: ja! Guinness was de eerste uitgeverij van het Guinness Book of Records. De toenmalige directeur Hugh Beaver ging in 1951 jagen en vroeg zich af wat de snelste vogel in Europa was. Geen enkel boek gaf hem antwoord. In 1954 kwamen sportjournalisten Norris en Ross Mc Whirter bij Hugh op bezoek en ze besloten het Guinness Book of Records samen te stellen. Niet alleen om de vraag van Hugh op te lossen, maar het boek dient ook als gespreksonderwerp in de bar. Onder het genot van een Guinness kun je dan lekker discussiëren over de records. Dit resulteerde in 1955 in een eerste editie in het Verenigd Koninkrijk. Het werd een bestseller. Zo is het Guinness Book of Records steeds verder gegroeid, maar Guinness is er op een gegeven moment uitgestapt.
Guinness tapritueel
Op de overige verdiepingen kun je vooral terecht voor uitgebreide proeverijen, het tappen van je eigen Guinness en eten en drinken. Wij kiezen ervoor in de Gravity Bar op de 7e verdieping van het uitzicht en een Guinness te genieten. Ondanks het slechte weer, is het nog steeds indrukwekkend om zo de stad te zien. En om te zien hoe een echte Guinness getapt wordt, want daar kun je blijkbaar nog een hele studie van maken. Het is een ritueel van zes stappen die samen 119.5 seconden duren.
- Je moet een koel, schoon en droog glas hebben (van Guinness natuurlijk, anders heeft het niet de juiste vorm).
- Deze houdt je met een hoek van 45 graden onder de tap.
- Vul het glas tot driekwart zonder het bier te raken met de mond van de tap.
- Laat het bier even rusten tot er een mooie schuimlaag ontstaat en de bubbels wegtrekken.
- Dan bijvullen zonder te knoeien. En ben je een echte meestertapper dan teken je ook nog even een klavertje in de schuimlaag.
- De makkelijkste stap: drinken!
Verrast door Guinness
We zien dit bezoek aan het Guinness Storehouse in eerste instantie als verplichte kost in Dublin, een ‘moetje’. Als we buiten staan (weer in de regen), zijn we alledrie blij verrast. Het was binnen supermodern, terwijl we dachten in een historische omgeving terecht te komen, we vonden de Guinness lekker én we hebben flink wat kennis opgedaan. Oftewel, het Guinness Storehouse is echt een bezoekje waard, zowel voor bierliefhebbers als bierhaters. Zorg dat je alvast online een kaartje koopt, dan krijg je én 10% korting (je betaalt dus 18 euro in plaats van 20 euro) én je mag in de snelle rij staan én je krijgt er nog een pint Guinness bij. Geen slechte deal! Ow, en wil je een souvenir kopen. Doe dat dan gewoon lekker in de stad, of zelfs op het vliegveld. Daar liggen de prijzen in de meeste gevallen lager.
Meer sfeer proeven? Check de foto’s op Facebook.
