Laatste update: 15 november 2022
Mijn reisgenoot en ik zijn in Ecuador aangekomen na zo’n vijf weken Colombia. De tijd vliegt. Wat hebben we veel gezien en gedaan. En op veel verschillende plekken geslapen. Hopelijk ben je inmiddels een beetje jaloers en ben je ook een reis naar Colombia aan het plannen. Daarom onderstaand een overzicht van de hostels die wij hebben bezocht.
Als je de Lonely Planet gebruikt om hostels uit te zoeken, weet je één ding zeker: lonely zul je niet zijn. Iedereen volgt ongeveer dezelfde route en als je alleen reist is je beste gok om mensen te ontmoeten het supergoedkope hostel of het hostel met een bar. Met z’n tweetjes heb je de luxe om af en toe juist te kiezen voor een hostel wat ietsje duurder is, meer afgelegen ligt of wordt geprezen om de rust. Er is een Colombia versie en een Zuid Amerika Lonely Planet. Die laatste is een stuk beknopter. Wat wil je ook als je een heel continent in 1120 pagina’s probeert te proppen? Mijn advies is daarom ook om gewoon de Lonely Planet van Colombia aan te schaffen: het is veel vollediger en bevat meer kaarten! Nog een tip: wil je een paar euro’s besparen op je reisgids? Koop ‘m dan bij Book Depository.
Villa de Leyva
Villa de Leyva, Renacer Guesthouse: fijn! Gelegen aan de voet van de bergen op zo’n twintig minuten lopen van het centrum. Je taxirit er naar toe wordt netjes vergoed zodat je niet met je grote backpack op pad hoeft. Prachtig uitzicht, ruime slaapzalen, de mogelijkheid om je was te doen, de keuken te gebruiken of gewoon te bestellen in het restaurant. Denk: hangmatten, biertjes op je balkon en mooie zonsondergangen.
Boeken bij Booking.com.
Barichara
Barichara, Tinto Hostel: het is even zoeken, maar dan heb je ook wat. Verwacht bij Barichara een klein schattig stadje. Tinto Hostel is minstens zo idyllisch als het stadje zelf. De slaapzalen zijn wat donker, maar dat maken de tuin, het zwembad en het uitzicht ruimschoots goed. Wij bleven slechts een nachtje, maar vonden het bijna zonde dat we niet meer tijd konden doorbrengen op het balkon met een biertje van Bogota Beer Company. De foto bovenaan deze blog is van het Tinto Hostel.
Boeken bij Booking.com.
San Gil
San Gil, Macondo Guesthouse: na de rust van Villa de Leyva en Barichara waren wij aan iets levendigers toe. Macondo leek dus perfect: een jacuzzi, barbecue-avonden, Tejo Tuesdays… Dat viel wat tegen. De kamer was benauwd, de jacuzzi was geel gekleurd (volgens de eigenaar omdat ie gisteren kapot was gegaan), barbecue-avonden waren afgeschaft omdat het te veel werk was en de Tejo Tuesday betekende niks anders dan dat het hostel taxi’s regelde naar de tejo speelhal. Een beetje een desillusie dus, maar misschien waren onze verwachtingen gewoon te hoog.
Boeken bij Booking.com.
San Andres
San Andrés Town, El Viajero: de enige budget optie op het eiland die eigenlijk alsnog belachelijk duur is. 45.000 pesos voor een dorm bed per avond. Op het vaste land betaal je tussen de 17.000 en 25.000. Een bezoekje aan de caribbean voel je dus flink in je portemonnaie. Maar wel een prettig hostel, niks speciaals , maar alles wat je nodig hebt is er. Je kunt er tours regelen, ontbijt is inbegrepen, je kunt er koken en er is een bar. Die overigens niet erg actief bezocht werd toen wij er waren.
Boeken bij Booking.com.
Providencia
Providencia (Aguadulce), Mr Mac: de eigenaars van Mr Mac zijn er zelf nog niet uit of het nou Mr Mack of Mr Mac heet, maar bijna iedereen op het eiland weet wat je bedoelt. Na een helse boottocht kom je aan in een haventje waar je geen taxi moet pakken. Veel te duur! Loop vijftig meter verder en pak de bus of lift. Wij kregen een lift van de politie (onze eerste keer achterin een politiebusje). Ook voor de terugweg: ga ruim op tijd aan de straat staan en wees standvastig. Er komt heus wel een lift en laat je niet afzetten door taxi chauffeurs voor 10.000 pesos. Maar Mr Mac dus: een klein aantal kamers direct aan het water. Ruim, airco, met eigen keuken. Niet helemaal onze stijl, maar voor eilandbegrippen vrij chique. Over de prijs kun je wat onderhandelen, maar niet heel veel. Er is namelijk weinig andere keus in de buurt.
Salento
Salento, Tralala: onze tweede keus, maar een goede keus. We wilden eigenlijk maar La Serrana. Daar hadden we zoveel goede verhalen over gehoord. Meer mensen blijkbaar, want het was vol. Bij Tralala hadden ze nog een heel schattige private beschikbaar direct aan de keuken waardoor het heel huiselijk voelde. Het hostel was zo’n beetje overgenomen door Nederlanders: we hebben er in ieder geval nog zes geteld! En zo groot was het niet. De volgende keer zou ik toch weer proberen om in La Serrana te verblijven, gewoon omdat het prachtig klinkt en de familiediners fantastisch schijnen te zijn.
Boeken bij Booking.com.
Cali
Cali, Pelican Larry: in Cali is er zo ontzettend veel keus qua hostels dat we door de bomen het bos niet meer zagen en dus iemand anders de keuze voor ons hebben laten maken. Pelican Larry wordt nog lyrisch omschreven in de Lonely Planet, maar het heeft duidelijk zijn beste tijd gehad. Prima hostel, maar niks speciaals. Gelukkig gaat het in Cali vooral om uitgaan in salsateca’s en aguardiente drinken, dus dan maakt je slaapplaats niet echt meer uit.
Desierto de la Tatacoa
Desierto de la Tatacoa, Estadero Doña Lilia: in de Lonely Planet geprezen om het fantastische eten. Dat was waarschijnlijk op toen wij er waren 🙂 Desondanks een aanrader. Het zit op loopafstand van het observatorium en daar kun je ‘s avonds sterren kijken met een professor. Je kan of in een hangmat of in een cabin slapen. Wij gingen voor de cabin in de hoop de muggen te ontlopen. Mislukt.
San Agustin
San Agustin, Casa de Francois: populaire plek om te slapen. De eerste nacht konden we er niet terecht en een meisje dat een reservering had zelfs ook niet. Dus noodgedwongen wat verderop bij Japones verbleven. Op zich niet verkeerd, maar wat vervallen en de kerel die ons daar hielp bleef ons maar aanstaren. Niet heel prettig. Casa de Francois was een verademing: heerlijk ruime bedden, goed ontbijt, fijne douches en dat allemaal in een prachtig groene omgeving. Genieten!
Boeken bij Booking.com.
Pasto
Pasto, Koala Inn: de Lonely Planet is nogal negatief over Pasto zelf en ook het hostel. Onterecht. Het is een super ruim hostel in een mooi oud gebouw. Het ontbijt is groot en lekker en de wifi supersnel. Je loopt zo de stad in en het personeel helpt je heel proactief met richtingaanwijzingen naar leuke restaurants en sights. Het is geen levendig hostel, maar een prima stop richting Ecuador.
Boeken bij Trip.com.
Onze ervaring is overigens dat de leuke hostels snel volgeboekt zijn. Terwijl wij door Colombia reisden, was het ook vakantieperiode voor de Colombianen. Afdingen op beperkte beschikbaarheid is lastig. Daarom hebben we vaak gewoon vooraf al gereserveerd. Of via Booking.com, Hostelworld.com, Colombian Hostels of we lieten het ene hostel alvast het volgende hostel bellen.
In deze blog staan affiliate links. Mocht je via deze links iets boeken, dan ontvang ik mogelijk een kleine commissie, zonder extra kosten voor jou.
Reacties
Hey! Wat leuk om te lezen, deze hostels hou ik zeker in mijn achterhoofd. Wij (mijn vriend en ik) gaan over een maand naar Zuid-Amerika, en ik wil ook graag naar Colombia via Ecuador. Mijn vriend twijfelt nog erg in verband met de veiligheid en de ‘code rood’ in veel gebieden van Colombia. Wat was jouw ervaring? Voelde je je er veilig? Heb je nog speciale maatregelen genomen (bijv. geen nachtbussen)?
Bedankt voor de informatie!
Hoi Anne, leuke trip heb je in het vooruitzicht. Ik heb me totaal niet onveilig gevoeld. In Nederland zijn veel mensen nogal huiverig over Colombia, maar ik vind dit onterecht. Als je je gezond verstand gebruikt, komt het echt wel goed. Probeer het risico gewoon zoveel mogelijk te beperken zonder dat het afbreuk doet aan je plezier. Dat is heel makkelijk: geen superdure sieraden dragen, niet met geld lopen zwaaien op straat, vraag bij je hostel of er straten zijn die je moet vermijden, ga niet in je eentje ’s nachts over straat met een borrel te veel op, stop niet al je bankpassen en geld op dezelfde plek maar verspreid ze over je tas… dat soort dingen. En mocht iemand je toch willen beroven: ga niet stoer doen en geef het gewoon mee. Heel vervelend, maar wel zo veilig. Wel slim dus om meerdere SD kaartjes voor je camera mee te nemen of ze tussentijds op te slaan. Je foto’s kwijt is in mijn ogen veel erger dan geld kwijt!
Ik heb zowel dag- als nachtbussen gebruikt en heb hier geen problemen mee gehad. Je backpack wordt meestal onderin de bus gelegd en daar hangen ze een nummertje aan. Met je bonnetje krijg je deze dus op plaats van bestemming weer terug. Mijn kleine tas hield ik of bij mijn voeten of gewoon op schoot. Veel lokalen leggen tassen gewoon boven hun hoofd, maar dat vond ik geen prettig idee.
Oftewel, gewoon gaan!! Zowel Colombia als Ecuador zijn echt prachtig!