Reizen per bus in Zuid-Amerika

Laatste update: 15 mei 2020

Al dik twee maanden is mijn voornaamste vervoermiddel de bus. Thuis probeer ik ‘m zo veel mogelijk te vermijden, maar in Zuid-Amerika is de bus juist erg handig. En nooit saai.

Bussen in alle soorten en maten

De afstanden in Zuid-Amerika zijn erg groot. Het komt dan ook regelmatig voor dat je ruim acht uur in een bus zit om vervolgens over te stappen op een andere bus voor nog eens vier uur. Van kleine busjes tot de traditionele chiva en van luxe bussen met wifi tot gammele lokale bussen; alle soorten en maten heb ik de afgelopen periode gezien.

Vertrektijd en reisduur zijn relatieve begrippen

Zodra je een busstation betreedt, komen er overal mannetjes vandaan die je willen helpen naar hun bus. Quito? Cuenca? Bogota? Het kan allemaal en alle bussen gaan écht binnen nu en vijf minuten weg dus je moet nu beslissen! Geen tijd voor getreuzel en vergelijkend warenonderzoek. Yeah right… Zodra je je kaartje hebt gekocht en je backpack met veel haast onderin de bus is gestopt, is er opeens alle tijd. De bus vertrekt over een half uur pas namelijk. Of nog later. Ach ja, je er druk om maken heeft totaal geen zin.

Naast de vertrektijd klopt de reisduur meestal ook niet. Inmiddels tel ik er standaard wat tijd bij op. Een bus van vier uur? Dat zal wel vijf uur worden. Een bus van acht uur waarschijnlijk tien. Zo wordt je tenminste nog eens blij verrast als je er eerder bent. De buschauffeurs rijden als idioten. Ze geven veel te veel gas, halen in op momenten dat het eigenlijk niet kan en scheuren door bochten langs afgronden. Dit alles tijdens een telefoontje, het lezen van de krant of het wegwerken van een halve kip met rijst. Het is soms echt levensgevaarlijk. Maar gelukkig heeft iedere bus een sticker of een bordje met de mededeling dat God over de betreffende rit waakt. Dat helpt vast bij deze kamikazechauffeurs. 😉

Bus in Zuid-Amerika: nasynchronisatie gegarandeerd

Los van de doodsangsten tijdens sommige ritten, gebeurt er altijd wel iets in de bus. Sowieso is keiharde muziek verplicht, en is er geen muziek voorhanden, dan staat er een nagesynchroniseerde actiefilm op. Keanu Reeves of Bruce Willis in het Spaans. Ik blijf het zo’n raar idee vinden dat de Zuid-Amerikanen niet weten hoe Brad Pitt of Cameron Diaz eigenlijk klinken. Iedere acteur heeft trouwens wel een vaste stemacteur, dus het is wel in iedere film dezelfde stem. Overigens maakt het niks uit of het een dagbus of een nachtbus is: het volume blijft gelijk.

Buspersoneel

Op een bus werken tenminste twee mensen: de chauffeur en een soort conducteur. Soms hebben deze heren hun halve familie bij zich en komt een jochie van zes de tickets controleren en het geld innen. De conducteur regelt niet alleen de betalingen, maar functioneert ook als omroeper. Zowel om de passagiers te laten weten dat we op de bestemming zijn aangekomen als om mensen op straat te laten weten waar de bus heen gaat. Half hangend uit de bus roept hij luidkeels de plaats van bestemming. En dat op repeat. Op zich best handig, want bushaltes zijn vaak onherkenbaar of bestaan überhaupt niet. Je kunt de bus op zo’n beetje iedere straathoek aanhouden en daar eveneens uitstappen. Er is eigenlijk altijd wel een plek voor je vrij in de bus, want je kan met gemak tig mensen als sardientjes in een bus proppen.

Vrieskist of sauna?

Iedere keer is de temperatuur van de bus weer een uitdaging. Als de airco aanstaat, staat deze op standje vrieskist. Zo niet, dan is het een sauna. Dat ontdek je helaas pas in de bus, dus je erop kleden is lastig. Laagjes en dekentjes zijn geen overbodige luxe. Evenals snacks! Gebaseerd op Colombia en Ecuador kan ik wel stellen dat de Zuid-Amerikanen dol zijn op suikers en vet. Gezien je in de bus toch niks beters hebt te doen dan slapen en eten, is dit dan ook een favoriete plek van verkopers. Bij stations, haltes en tolhuisjes stappen ze de bus in met manden vol empanada’s, koffie, chips, fruit, kauwgom, frisdranken, maïskolven, ijsjes… Je kunt het zo gek niet bedenken.
Ook regelmatig gezien, of liever: gehoord, mensen die een fantaaaastisch middeltje hebben tegen alles. Voorin de bus houden ze een ellenlange monoloog over alle voordelen van het smeerseltje en hoe het hen helpt. Heb je hoofdpijn? Neem dit! Heb je buikpijn? Neem dit ook. Heb je een zere neus? Daar is dit middel ook perfect voor. Vervolgens lopen ze door de bus en leggen ze bij iedereen een potje neer zodat je het kan bekijken en vervolgens kopen. De tactiek om bij iedereen persoonlijk het product neer te leggen, wordt ook gebruikt bij boeken, CD’s, DVD’s en snoepjes. Volgens mij met zeer beperkt effect.

Oftewel, in Zuid-Amerikaanse bussen hoef je je niet te vervelen. De bus zelf, en anders wel de mensen zijn voldoende vermaak voor een paar uur. En anders concentreer je je toch gewoon op niet misselijk worden van de rijstijl?!

Bussen boek je trouwens eenvoudig bij BusBud. Handige site en app!

Sommige links op deze site zijn affiliate links. Als jij iets via zo’n link koopt, ontvang ik mogelijk een commissie.