Galapagos: más, más, más!

Laatste update: 19 oktober 2022

De Galapagos eilanden zijn fantastisch. Tijdens mijn verblijf maak ik vrienden en familie helemaal gek met vrijwel continue foto updates. De reis is een rib uit mijn lijf. Maar ik zou er zo een nier bij cadeau doen. Absoluut, 100% de moeite, of liever: het geld, waard.

Hoe ‘doe’ je de Galapagos?

Er zijn kort door de bocht drie opties om de Galapagos te ‘doen’: een uitvalsbasis kiezen en daar vandaan dagtrips doen, een land tour of een cruise. Ik ben voor de cruise gegaan, omdat je daarmee uiteindelijk de meeste eilanden ziet en alles in één keer geregeld is. Dat kostte me wel een dag rondvragen naar last minutes op zoek naar de beste deal. Uiteindelijk heb ik voor cruisen met King of the Sea gekozen. Staar je niet blind op het woord cruise, want het is alles behalve luxe. Een stapelbed met een vierkante meter ervoor om twee backpacks te proppen en een douche waar zelfs ik niet rechtop kan staan. Maar wel met direct uitzicht op de zee en de eilanden.

Dubbele namen

Zeven dagen hutje mutje met twaalf mensen plus zeven bemanningsleden op een gammele King of the Sea. Genieten toch? Omdat de naam Kim voor de gemiddelde Latijns-Amerikaan wat lastig blijkt, word ik al snel omgedoopt tot Kieeem of the Sea door de bemanning. Of liever nog: Reina (koningin). Deze Reina gaat dus enkele van de 19+ eilanden bezoeken. Er zijn 13 ‘grote’ eilanden (14 tot 4588 km2), 6 kleine (1 tot 5 km2) en vele rotsformaties. De meeste eilanden hebben twee of drie namen: een erfenis van de Spanjaarden, de Engelsen en de Ecuadoraanse regering. Slechts vijf van de eilanden zijn bewoond. De regels zijn dan ook streng qua bebouwing en exploitatie omdat het een beschermd gebied is. Terecht.

Post Office Bay

Voor de kenners: we bezoeken San Christobal, Española, Floreana, Baltra, Isabela, Bahia Ballena en Seymour. We zien enkele kraters, grotten, breeding centers en natuurlijk strandjes en plekken om te snorkelen. Zo gaan we naar Post Office Bay waar je een ansichtkaart kunt achterlaten die een andere bezoeker persoonlijk bij jou thuis moet afgeven. In de 18e eeuw lieten Amerikaanse en Engelse walvisvaarders hier hun post achter en zo zetten wij een beetje de traditie voort. Je neemt dus de ansichtkaarten met adressen bij jou in de buurt mee en laat die van jezelf achter. Dus, familie Zanderop uit Pijnacker: jullie kaart is onderweg! Hoewel ik Pijnacker stiekem alsnog best ver vind en dus gewoon een postzegel ga gebruiken, is het wel een leuk idee 🙂

De dieren van de Galapagos eilanden

Het allerleukst zijn natuurlijk de dieren. Én het feit dat ze zo dichtbij zijn. Op vrijwel ieder eiland vind je de zeeleeuwen, bijna iedereens favoriet. Ze zijn niet bang, heel speels en simpelweg erg aaibaar (niet echt doen hoor!). Terwijl ik en één van mijn reisgenoten zo’n beetje de schildpadden aan het knuffelen zijn, begint een gids hysterisch te gillen: “dos metros, dos metros!” Ervan uitgaande dat hij het niet over het vervoersmiddel heeft, bekijken we de rest van de schildpadden netjes op twee meter afstand. (De foto is toch al in da pocket, oeps.) Ook leer ik dat turtles in het water leven, en tortoises de landversie zijn. Licht verwarrend met de Ninja Turtles toch? Daarnaast kan ik tortoises niet eens fatsoenlijk uitspreken, dus ik ben blij dat wij het gewoon landschildpadden noemen. Onlangs zijn er trouwens voor het eerst sinds lange tijd weer landschildpadden geboren op de Galapagos. Dat is onwijs goed nieuws, want de soort dreigt uitgestorven te raken. Waarschijnlijk is de beroemdste Lonesome George die de laatste jaren van zijn leven letterlijk vruchteloos doorbracht in het Darwin Station. Check dit artikel over waar je George nu in een museum kunt bewonderen, en dan vooral de foto: George is echt groot!!

Beschermde iguanas

Verder zien we veel land en marine iguanas. De verschillende kleuren zijn prachtig. De marine iguanas zijn de enige iguanas die ook de zee in gaan. En de land iguanas zijn flink territoriaal. Ze leven graag alleen en zodra ze een soortgenoot treffen begint het uitdagen door hun hoofd op en neer te bewegen. In Aruba en Curacao mag je deze beesten officieel niet eten (maar ze smaken naar kip, dat heb je niet van mij). Hier is dit echt not done. Ze zijn beschermd, ook de vrolijk gekleurde Sally Lightfoot krab is off limits.

Daar heb je Flipper!

Tijdens het duiken hebben we de ene keer flink mazzel en zien we manta ray’s, schildpadden, haaien, vele tropische vissen en zwemmen we met de zeeleeuwen… De volgende keer is het zicht slecht en hebben we moeite kleuren van elkaar te onderscheiden. De zeeleeuwen treffen we ook meerdere keren aan op het land. Wat zijn ze leuk! Van de gids leren we dat er zo’n 50.000 leven in de Galapagos zee. Ik heb denk ik bijna net zo veel foto’s 🙂 De heren zeeleeuwen hebben het overigens goed voor elkaar: ze leven in harems. Ook aan dolfijnen geen gebrek: tot drie keer toe zwemmen ze mee met de boot. De eerste keer overdag en wel een minuut of twintig. Zodra iemand als een idioot begint te gillen “dolphins!!! DOLPHIIIINS!” weten we allemaal niet hoe snel we onze camera moeten pakken en naar de voorkant van de boot moeten rennen. De twee keren daarna zijn wat korter en slechter zichtbaar, maar toch!

Blauwe voetjes

Ik ben zelf niet zo van de vogels. Zo’n birdwatching tour is niet aan mij besteedt, maar hier komen we toch een paar leuke exemplaren tegen. Flamingo’s, wist je dat die niet roze geboren worden maar door hun voedsel langzaamaan die kleur krijgen? Veel super nieuwsgierige mockingbirds, maar veel leuker zijn de blue footed boobies, de frigate birds en de pinguïns! Ook de blue footed boobies worden niet geboren met hun blauwe voetjes, dat komt later pas. Het is heel vermakelijk om te zien hoe het mannetje indruk probeert te maken op het vrouwtje: door een gezellig dansje. De frigate birds hanteren een andere techniek, zij blazen hun borst flink op. Pretty impressive.

Dit is echt één van de highlights van mijn reis tot nu toe. Mocht je ooit tijd over hebben: ik heb veel, heel veel video’s en foto’s! Neem jij een flesje wijn mee?