Ik breng ruim een maand door in Ecuador. Overal zie ik dreamcatchers (dromenvangers), zowel als souvenir als in auto’s en huizen van de Ecuadorianen, maar waarom toch? Want dromenvangers en Ecuador zijn in mijn hoofd geen logische combinatie.
Early adaptor als ik ben (ja, dat was sarcasme), reis ik natuurlijk niet met een e-reader maar lekker ouderwets met echte boeken. Je weet wel: met een kaft en veel papier. Omdat het nogal ondoenlijk is een hele bibliotheek mee te nemen ben ik zeer gelukkig met de book exchange optie op reis.
Een week lang vertoef ik op een boot. Officieel heet het een Galapagos cruise, maar bij het woord ‘cruise’ moet ik denken aan een dikke boot, met minstens even dikke passagiers met Hawaï-shirts. Dit leek er in de verste verte niet op: een gammele boot zonder enige vorm van luxe. Fantastisch! En ik ben weer een paar wijsheden rijker.
In m’n eentje de wereld ontdekken, of in ieder geval een klein stukje ervan. De meest gestelde vraag voor vertrek is of ik het niet eng vind, zo alleen. Ja natuurlijk wel! Maar juist dát, die ‘angst’, maakt het mooi.
We zitten in Ecuador rond carnavalstijd. Brazilië staat natuurlijk bekend om het carnaval in Rio dus we hopen hier iets te kunnen vinden wat er in ieder geval een beetje op lijkt. Het is immers hetzelfde continent toch?
Als blanke dame kom ik geen aandacht tekort in Colombia. Overal waar ik kom, wordt ik uitgebreid bekeken, nagefloten en zo nu en dan ook aangesproken.
