Waarom Italianen niet moddervet zijn, is me een raadsel. In Turijn leef ik namelijk van het ene hapje naar de volgende maaltijd. Heerlijk! Vooral het aperitivo mag wat mij betreft gisteren nog in Nederland geïntroduceerd worden.
Honderden stalletjes, duizenden lampjes en vele liters glühwein: veel Duitse steden staan eind van het jaar volop in het teken van de kerst. Zo ook Keulen, één van mijn favoriete steden voor de Weihnachtsmarkt.
In de voetsporen van de walvisvaarders uit de 18e eeuw doe ik een ansichtkaart ‘op de bus’ op Floreana, één van de Galapagos eilanden. Het systeem is niet waterdicht: 10 maanden later heb ik nog geen post.
Thuis ga ik eigenlijk nooit naar de kerk. Ben ik op vakantie, dan bekijk ik de ene na de andere kerk. Aan kerken geen gebrek in Colombia, maar een ondergrondse kathedraal is toch wel uniek. Op naar de Catedral de Sal in Zipaquirá dus.
Meestal reis ik over land als ik backpack. De grens overgaan is niet mijn meest favoriete bezigheid. Vaak ben ik er vanwege gebrekkig vervoer een dag zoet mee. Het duurt allemaal lang en mijn reisdag voelt als verloren. Gelukkig kan ik de grensovergang van Colombia naar Ecuador een beetje opleuken met Santuario de Las Lajas.
Stel je even voor: een prachtig meer, een bananenboom en een fijne stem die je even alles om je heen doet vergeten. Dat is voor mij yoga op reis. Even volledig in het hier en nu zijn tijdens de hectiek van het reizen.
