Op Facebook zie ik een paar foto’s voorbijkomen van bergen met een regenboogmotiefje. Daar moet ik heen! Gelukkig staat er een reisje naar Peru op de planning, dus de Rainbow Mountain gaat direct op de to do-lijst.
Holguín is zo’n stad waar veel mensen alleen het vliegveld zien. Ze hollen de stad zo snel mogelijk uit. Het aantal bezienswaardigheden is teleurstellend. Toch heeft Holguín ook iets charmants. Een reden om juist stil te staan. De charme vind je in de gemoedelijke levensstijl en de openheid van de Cubanen.
Baracoa in Cuba bezoek je niet voor architectuur of musea. Naar Baracoa ga je voor de sfeer en de mensen. Het gaat om de ervaring, niet om het aftikken van bezienswaardigheden. Die ervaring begint al voordat je er bent. Want Baracoa ligt zeer afgelegen achter de bergen in het uiterst oostelijke puntje van Cuba: dat is een flinke reis. Een reis richting heel veel regen.
Soms wil ik gewoon weg. Lekker een paar dagen, of weken, ertussen uit. De bestemming doet er niet zo toe. Als er maar een vliegtuig bij komt kijken en niet al te veel geld. Voor die situaties zijn de ticketsites Momondo en Skyscanner ontzettend handig.
Volgens Lonely Planet is Santiago de Cuba een verhitte stad. Qua temperatuur en temperament. Ik lees over vervuiling, mensen die je lastig vallen en dat je óf zo snel mogelijk weg wilt óf voor altijd wilt blijven. Een middenweg zou er niet zijn. Toch krijg ik het voor elkaar die wél te kiezen.
Vanavond zoemt het om me heen: “het doet wel wat denken aan Texel”, “het is net alsof ik op een Waddeneiland ben” en “je hoeft dus niet hé-lé-máál naar de Wadden”. Ik ben op het Vuurtoreneiland in Amsterdam. Daar waar het niet alleen de Wadden zoemen, maar ook muggen.