Eten in Colombia

Laatste update: 30 januari 2017

Het is altijd weer spannend wat je Colombia voorgeschoteld krijgt. Menukaarten kunnen mijn reisgenoot en ik half ontcijferen, als het restaurant er überhaupt eentje heeft. Dus zo af en toe krijgen we iets heel bijzonders te eten. Soms pakt dat heel goed uit, andere keren best slecht…

Wat eten we vandaag…

Colombianen eten net als wij in Nederland een ontbijt, lunch en diner. Daarnaast proppen ze zich vol met enorme hoeveelheden zoetigheden: koekjes, gebakjes, snoepjes. Het gaat de hele dag door. En voor de afwisseling af en toe een empanada. Het ontbijt is best saai: vaak een arepa (een gortdroog maïskoekje) met kaas of huevos revueltos (roereieren met wat tomaat, ui en kruiden) en een tinto (zwarte koffie). In de hostels is voor ons vaak ontbijt inbegrepen en dan krijg je zoetig brood, wat fruit en koffie. Op zich prima natuurlijk, maar niet echt om over naar huis te schrijven.

Lunchen en dineren in Colombia

’s Middags schuif je aan voor een almuerzo (de lunch). Vaak is dit een standaardmenu bestaande uit soep en een hoofdgerecht (sopa y bandeja) waarbij je mag kiezen uit rijst met kip of rundvlees. Sapje erbij en voor zo’n twee tot drie euro zit je goed vol. Deze maaltijd herhaalt zich eigenlijk ‘s avonds, alleen is het dan ietsje duurder.

Klinkt niet echt gevarieerd hè? Gelukkig zijn er veel variaties op het standaardmenu en heeft iedere regio weer andere gerechten ter aanvulling. Op de foto’s zie je wat voorbeelden van geslaagde en minder geslaagde dingen die we hebben geprobeerd.

• Milhojas: een gebakje dat er een beetje uit ziet als een tompoes, maar dan met arequipe. Are-wat? Een soort karamel waar ze hier dol op zijn. Een beetje vergelijkbaar met de smaak van Werther’s Original (aff.). De milhojas laten wij na één keer links liggen: te zoet en te droog.

• Caldo con huevo: deze zagen we niet helemaal aankomen. We gingen ontbijten en dachten een lekker eitje te krijgen. Helaas bleek het ei verwerkt in een soort waterige soep met dille. Niet vies, maar na tien happen waren wij er wel weer klaar mee. Niet voor herhaling vatbaar helaas.

• Ajiaco: een goed gevulde soep met kip, maïs, verschillende soorten aardappel, avocado en kruiden. Een typisch gerecht uit de Andes. Een soort winterse maaltijd eigenlijk die ons prima is bevallen.

• Bandeja paisa: een bord met zo’n beetje alles erop. Afhankelijk van waar je het bestelt, vind je chorizo, bloedworst, bonen, rijst, ei, arepa en avocado op je ovale bord (een rond bord kan écht niet). Misschien het beste vergelijkbaar met een Engels ontbijt.

• Hormigas culonas: mieren! Mieren met een dikke kont, gefrituurd of geroosterd. Een delicatesse in de regio Santander. De lokale bevolking geloofde zo’n vijfhonderd jaar geleden dat de mieren helende eigenschappen bevatten en lustopwekkend waren. Misschien geloven ze dat nog steeds wel, want voor de smaak hoef je het niet te doen. We hebben ze geprobeerd in Barichara: ze zijn serieus groot! En smaken naar… Tja.. Knapperige aarde? Geen idee. Na drie stuks waren we er wel klaar mee. Weer een ervaring rijker.

• Chorizo: op straat en op de markt kun je verschillende soorten worstjes kopen. Die eet je dan met gekookte of gefrituurde aardappelen. Bloedworst en chorizo zijn de meest voorkomende. De chorizo is hier wel iets anders dan we ‘m van Spanje kennen, wat zachter en minder pittig van smaak.

• Chicharron: uitgebakken varkenszwoerd. In Nederland kennen we knabbelspek. Zo’n zak van die droge chips-achtige spekjes. Hier kun je die in allerlei smaken kopen, maar ook ‘vers’ uit de frituur. Je krijgt dan een stuk ingesneden varkenshuid waar je het zwoerd vanaf eet. Als het goed is gemaakt, best lekker. Maar als het te vet is, ben je na drie happen al misselijk.

• Tamal: een tamal is een soort gestoomd maïsdeeg met vlees en groenten omwikkeld door een bananenblad. Me like!

• Chocolate santafereño: dit snapte ik de vorige keer in Colombia ook al niet. Mensen drinken hier dus warme chocolademelk met kaas en brood. Op zich al een gekke combi, maar vervolgens dopen ze die kaas dus ook in de chocolademelk of gooien ze het gewoon helemaal in hun beker. Ik heb besloten dat ik hier niet aan mee doe.

• Ceviche: een absolute favoriet! Vis en schaal- en schelpdieren gegaard in citroen of limoen. Geserveerd met ui en kruiden en daarnaast vaak crackers, mais of zoete aardappel. Je koopt het vaak gewoon op straat of bij een soort foodtruck. Puur genieten.

Drinken!

Qua drinken is het veel fris en fruitsappen. Sapjes met watermeloen, banaan, aardbei, maar ook onvertaalbare vruchten als guanababa, lulo, maracuya en tomate de arbol. De koffie vinden we erg wisselend hier. Veelal drinken we het daarom met melk. Maar soms is de koffie ver te zoeken in de melk (wat ik dan persoonlijk weer niet zo erg vind). En uiteraard cervezas! Dat gaat de hele dag door. We stonden in Guane serieus met de hele bus te wachten op die iemand om half tien ‘s ochtends in de lokale tienda even een biertje achterover klokte. Van Bogota Beer Company tot Poker, en van Aguila tot Heineken. De Colombianen houden van bier. Wil je iets sterkers? Probeer dan aguardiente, een supersterk anijsachtig drankje dat je als shotje drinkt. Het heeft wat weg van ouzo. De bedoeling is dat je een fles koopt, de straat op gaat en vervolgens uitdeelt. Zo maak je vrienden voor het leven!