Ik vlieg over rijstvelden en palmbomen waar de ochtendmist langzaam overheen trekt. Ik kan me nauwelijks een voorstelling maken van hoe het leven er daar beneden uit ziet. Of hoe mijn leven er zo uit ziet: ik vlieg naar Koh Phangan in Thailand voor een Yoga Teacher Training. Vier weken lang, zes dagen in de week leer ik alles over yoga. Dit is hoe ik het beleef.
een blog over mijn moeder, borstkanker en roze treintjes. Dat klinkt misschien als een beetje vreemde combinatie, maar dit jaar haalt het team achter het bordspel Ticket to Ride geld op voor Pink Ribbon. En daarom vertel ik je graag waarom ik dat juist nu zo’n mooie actie vind.
De eerste keer ayahuasca drinken is eng. Er spoken zoveel vragen, onzekerheden en angsten door mijn hoofd. Hoewel iedereen zegt dat het goedkomt, vind ik dat moeilijk te geloven. En als ik dit allemaal ervaar, dan zijn er vast meer mensen met dezelfde twijfels. Dus daarom deze blog. Over hoe een ayahuasca ceremonie bij Inca Shipiba in Peru er aan toegaat.
Iemand bindt ruw een deken om mijn hoofd terwijl mijn handen al langs mijn lichaam zijn gebonden. Er is veel rumoer om me heen. Ik schiet vol in de paniek. Er wordt aan me gesjord. Ik merk dat ze snelheid moeten maken om me hier weg te krijgen. Het lukt ze niet. Want als ik even rustig ademhaal, weet ik weer waar ik ben. Ik lig veilig op een matje in een Maloka in de jungle van Peru. Onder invloed van ayahuasca.
Al drie weken zit ik in de Peruaanse jungle nabij Nauta, waarvan één week vrijwillig en twee verplicht. Het vooruitzicht? De ene dag rooskleurig, de andere dag wat minder leuk.
Poeh, dit is een blog die ik niet aan zag komen zeg. Ik ben gestrand in de jungle van Peru. Precies een week geleden ontdekte ik dat ik niet verder kon reizen. Dit is hoe ik het tot nu toe ervaar.
Tijdens een detoxvakantie ben je 24/7 bezig met voedsel, bewegen en tot rust komen. Maar dan kom je thuis en moet je je goede gedrag volhouden in combinatie met een drukke agenda en een wereld vol verleidingen. Benieuwd of ik me staande weet te houden?
Als ik langer dan een week naar het buitenland ga, stuur ik mijn oma altijd een ansichtkaart. Mijn kaart uit Cuba zal haar nooit meer bereiken. Ze is er niet meer.
Stel je even voor: een prachtig meer, een bananenboom en een fijne stem die je even alles om je heen doet vergeten. Dat is voor mij yoga op reis. Even volledig in het hier en nu zijn tijdens de hectiek van het reizen.
