Ik breng ruim een maand door in Ecuador. Overal zie ik dreamcatchers (dromenvangers), zowel als souvenir als in auto’s en huizen van de Ecuadorianen, maar waarom toch? Want dromenvangers en Ecuador zijn in mijn hoofd geen logische combinatie.
De Galapagos eilanden zijn fantastisch. Tijdens mijn verblijf maak ik vrienden en familie helemaal gek met vrijwel continue foto updates. De reis is een rib uit mijn lijf. Maar ik zou er zo een nier bij cadeau doen. Absoluut, 100% de moeite, of liever: het geld, waard.
Een week lang vertoef ik op een boot. Officieel heet het een Galapagos cruise, maar bij het woord ‘cruise’ moet ik denken aan een dikke boot, met minstens even dikke passagiers met Hawaï-shirts. Dit leek er in de verste verte niet op: een gammele boot zonder enige vorm van luxe. Fantastisch! En ik ben weer een paar wijsheden rijker.
In m’n eentje de wereld ontdekken, of in ieder geval een klein stukje ervan. De meest gestelde vraag voor vertrek is of ik het niet eng vind, zo alleen. Ja natuurlijk wel! Maar juist dát, die ‘angst’, maakt het mooi.
Mijn reisgenoot en ik zijn in Ecuador aangekomen na zo’n vijf weken Colombia. De tijd vliegt. Wat hebben we veel gezien en gedaan. En op veel verschillende plekken geslapen. Hopelijk ben je inmiddels een beetje jaloers en ben je ook een reis naar Colombia aan het plannen. Daarom onderstaand een overzicht van de hostels die wij hebben bezocht.
We zitten in Ecuador rond carnavalstijd. Brazilië staat natuurlijk bekend om het carnaval in Rio dus we hopen hier iets te kunnen vinden wat er in ieder geval een beetje op lijkt. Het is immers hetzelfde continent toch?
Als blanke dame kom ik geen aandacht tekort in Colombia. Overal waar ik kom, wordt ik uitgebreid bekeken, nagefloten en zo nu en dan ook aangesproken.
Vlakbij Popayán (Colombia) kun je vulkaan Puracé beklimmen. Met z’n 4750 meter de hoogste van de zeven in Coconuco. Vijf uur omhoog en drie uur naar beneden. Let’s go!
Stel: je hebt zin in pizza. Dan bestel je die gewoon bij de eerste beste pizzeria die je tegenkomt. Toch? Niet in Medellin. In Medellin is pizza regelen even omslachtig als hilarisch.
