Rode aarde, steile bergen van kalksteen en eindeloze tabaksvelden: ik bevind me middenin de vallei van Viñales in Cuba. De uitzichten zijn adembenemend mooi. Ik begrijp direct waarom Viñales één van de highlights van het land is.
Klef. Aanhankelijk. Plakkerig. Zo zou ik als nuchtere Nederlandse het gedrag van de gemiddelde Cubaanse man op Valentijnsdag beschrijven. De Cubaanse vrouw denkt daar heel anders over: “wat is ‘ie romantisch!!” Giechel, giechel. Ik ben met Valentijnsdag in Cuba en ontdek daar hoe groots en meeslepend deze dag gevierd wordt.
In Cuba is geen enkele andere stad zo overgeromantiseerd als Trinidad. Vind ik. Het is een koloniale stad waar de kleur vanaf spat. Dat trekt veel mensen: toeristen, profiteurs en ritselaars.
Straten kronkelen langs en door elkaar. Fietsers manoeuvreren sneller door de eenrichtingsweggetjes dan de mooie oude auto’s. Een zeldzame toerist staat midden op straat geconcentreerd naar zijn kaart te staren en draait ‘m nog maar eens een kwartslag. De Cubaanse stad Camagüey brengt buitenstaanders in opperste staat van verwarring. En dat is prachtig.
Holguín is zo’n stad waar veel mensen alleen het vliegveld zien. Ze hollen de stad zo snel mogelijk uit. Het aantal bezienswaardigheden is teleurstellend. Toch heeft Holguín ook iets charmants. Een reden om juist stil te staan. De charme vind je in de gemoedelijke levensstijl en de openheid van de Cubanen.
