Nog maar een handjevol toeristen hebben de weg naar het noorden van Belize gevonden. Wil je off the beaten track, dan vind je dat absoluut hier. Ik beland in het slaperige vissersdorp Sarteneja en leer het kennen door de verhalen van de inwoners.
Ik heb moeite Orange Walk in Belize te typeren. Een mooie volzin om het karakter van de stad te omschrijven, heb ik simpelweg niet. Het is een plek waar dingen samenkomen die niet bij elkaar horen. De traditionele Mennonieten, een marihuana voorliefde en een rijk Maya verleden hebben allemaal een thuis in deze droge, stoffige stad.
Vanuit het Mexicaanse Bacalar wil ik door naar Corozal in Belize. Er zit zo’n 50 kilometer afstand tussen, maar het is toch een hele onderneming. De informatievoorziening over hoe ik dit het beste kan doen, is op z’n minst verwarrend te noemen.
Als ik de hotelmanager in Bacalar (Mexico) vertel dat Corozal (Belize) mijn volgende stop is, kijkt ze me vragend aan. Wat ga ik daar in godsnaam doen? Een vraag die ik mezelf nog een paar keer stel als ik vooral pensionado’s en potentieel foute mensen tref in Corozal Town.
