Ik ben een beetje verliefd op Ecuador. Ik dacht er inclusief de Galapagos eilanden een week of drie door te brengen maar dat werden zomaar zes weken. De hostels die ik heb bezocht, hebben daar zeker aan bijgedragen. Misschien heb ik toevallig steeds de pareltjes eruit weten te pikken, maar over het algemeen zullen de hostels je echt niet teleurstellen. Soms maken ze zelfs een bestemming nog mooier! Check het overzicht.
Waarom Italianen niet moddervet zijn, is me een raadsel. In Turijn leef ik namelijk van het ene hapje naar de volgende maaltijd. Heerlijk! Vooral het aperitivo mag wat mij betreft gisteren nog in Nederland geïntroduceerd worden.
Honderden stalletjes, duizenden lampjes en vele liters glühwein: veel Duitse steden staan eind van het jaar volop in het teken van de kerst. Zo ook Keulen, één van mijn favoriete steden voor de Weihnachtsmarkt.
We zijn in Italië Alba om precies te zijn. Het is een uurtje of zeven. Het is koud. Het miezert. Het waait. Het is donker. Goed tijdstip én weer om lekker binnen te genieten van het Italiaanse aperitivo. Maar nee hoor, wij hebben bedacht dat we juist op dit moment op truffeljacht gaan.
In de voetsporen van de walvisvaarders uit de 18e eeuw doe ik een ansichtkaart ‘op de bus’ op Floreana, één van de Galapagos eilanden. Het systeem is niet waterdicht: 10 maanden later heb ik nog geen post.
Thuis ga ik eigenlijk nooit naar de kerk. Ben ik op vakantie, dan bekijk ik de ene na de andere kerk. Aan kerken geen gebrek in Colombia, maar een ondergrondse kathedraal is toch wel uniek. Op naar de Catedral de Sal in Zipaquirá dus.
Noem eens een Colombiaanse bekendheid. Shakira, Pablo Escobar… Misschien ken je ook nog Gabriel Garcia Marquez, maar dan houdt het voor de meesten van ons wel op. Ben je al eens in Colombia geweest, dan weet je: de echte held is Fernando Botero. Schilder en beeldhouder.
Meestal reis ik over land als ik backpack. De grens overgaan is niet mijn meest favoriete bezigheid. Vaak ben ik er vanwege gebrekkig vervoer een dag zoet mee. Het duurt allemaal lang en mijn reisdag voelt als verloren. Gelukkig kan ik de grensovergang van Colombia naar Ecuador een beetje opleuken met Santuario de Las Lajas.
Stel je even voor: een prachtig meer, een bananenboom en een fijne stem die je even alles om je heen doet vergeten. Dat is voor mij yoga op reis. Even volledig in het hier en nu zijn tijdens de hectiek van het reizen.
