Laatste update: 4 mei 2020
Een warm welkom. Het is een beetje cliché, maar zo voelt het echt in Niš, Servië. En laat dat nou net precies het doel zijn van de vrijwilligersorganisatie Niš Greeters! Mission accomplished.
Doe mij maar een vliegticket
Ik ben toe aan een weekendje weg. Even eruit. Het maakt me niet zo veel uit waarheen, als er maar een vliegtuig bij komt kijken. De keuze om naar Niš in Servië te gaan is volledig gebaseerd op de ticketprijs: voor 25 euro vliegt Wizz Air retour vanaf Eindhoven. Geen flauw idee wat er te doen is daar, maar voor dat geld heb ik weinig eisen. Online is er niet zo heel veel te vinden over de stad, dus redelijk onvoorbereid vertrek ik met één vriend naar Niš. Eentje ja, want de ander vergeet z’n paspoort mee te nemen naar de luchthaven. (En dat gaat ‘ie nog héél lang horen.)
Kennismaken met Niš Greeters
De bedoeling is om in Niš het één en ander te bekijken op een zo rustig mogelijk tempo. Ik vind het best wel fijn dat er niet zo bijzonder veel te doen lijkt in de Servische stad. Dat geeft wat rust. Zo hoef ik tenminste niet van hot naar her te rennen om maar niks te hoeven missen. Onze ontdekkingstocht begint met een ontmoeting met een Niš Greeter. Niš Greeters is een vrijwilligersorganisatie die bezoekers kennis laat maken met de stad door de ogen van haar inwoners. Wij hebben met een vrouwelijke Greeter afgesproken, met haar 22 jaar de oudste van de 17 Niš Greeters. Ze mailt me de ontmoetingsplaats en hoe we haar kunnen herkennen. “I am short, brown hair, and I wouldn’t say I’m fat, just pleasingly plump :’) Can’t wait to meet you all!” Ik vind deze dame nu al leuk!
Het is altijd koffietijd in Servië
Ze wandelt zo’n twee uur met ons door de stad en vertelt over de bezienswaardigheden en het leven in Niš. We passeren de vele popcornverkopers die de stad rijk is en leren dat de trap die middenin het centrum onder de grond gaat helemaal niet leidt naar een metro. Onder de grond is een dwaalhof van tunnels vol winkels. Onze Niš Greeter bekent er zelf nog regelmatig te verdwalen. Ze wijst belangrijke monumenten aan en de beste plekken voor cheesecake en voor koffie. Die koffie komt meer dan eens ter sprake. Koffie is een belangrijk onderdeel van de Servische cultuur. De Serviërs drinken Turkse koffie en iedereen heeft zo z’n eigen manier om die te maken. Dat komt heel precies, leren we van onze gids. Sommige mensen hebben er talent voor en andere totaal niet. Ze spreekt er met grote ernst over.
Slava vieren
Ik vind het heel fijn om met dit meisje door haar stad te lopen. Dingen die voor haar zo normaal zijn, zijn voor mij heel bijzonder. Ze vertelt over Slava, een Servische traditie. Iedere Servische familie heeft een beschermheilige die eens per jaar vereerd wordt met een groot eet-, drink- en dansfeestje. Haar familie viert op 4 december Slava, de heilige is Maria. Veel families vieren sowieso ook op 19 december Sint Nicolas. Volgens haar loopt dan heel Servië uit. De ene helft is de organisator en de andere helft gaat juist op bezoek bij familie. Zo’n viering kan wel twee dagen duren en de drank vloeit rijkelijk.
Studeren in Servië
Aan het eind van de dag gaan we wat drinken met onze gids. Zij kiest voor koffie, uiteraard. We praten over de gezondheidszorg in Servië. Die is gratis voor studenten, maar ja, dan krijg je wel een hele slechte. Het onderwijs is over het algemeen goed, vertelt ze. Het ligt wel een beetje aan je school. Zij zat bijvoorbeeld op een minder goede middelbare school. Uiteindelijk is dat wel goed uitgepakt, want daardoor wist ze hoge cijfers te behalen. Ze moest op de universiteit wel wat inhaalwerk doen daardoor. De beste studenten mogen gratis naar de universiteit. Toch komt er ook bij een gratis plek nog wel geld kijken. Waarschijnlijk is onze gids daarom ook zo’n bezig bijtje. Ze studeert (maar alleen midden in de nacht, want dan is het pas rustig in haar buurt), werkt, geeft Engelse les via Skype en doet dus ook vrijwilligers werk bij Niš Greeters.
100% vrijwillig
Mocht je naar Niš gaan, dan zou ik zeker reserveren bij Niš Greeters. Je krijgt een bijzonder inkijkje in iemands stad en leven. Reserveer op tijd want het is en blijft allemaal vrijwilligerswerk. We mogen ook geen fooi geven, dat is tegen de principes van de organisatie in. Omdat wij ons dat niet realiseerden, bieden we het toch aan en onze gids slaat het netjes af. Misschien maar goed ook, want wij zitten ontzettend te klooien met de hoogte van het bedrag. Niet te riant, niet te gierig… Best lastig.
Gastvrij en behulpzaam
Sowieso valt het me op dat de mensen hier zeer geïnteresseerd zijn in ons. Twee blonde mensen op straat, dat levert stiekeme (en minder stiekeme) blikken op. Een enkeling durft te vragen waar we vandaan komen en als ze een woordje Engels kunnen, worden we direct overladen met tips voor restaurants en cafes. Zelfs al spreken de mensen geen woord Engels, dan nog proberen ze ons te helpen als we verdwaasd om ons heen kijken op zoek naar een ingang of de juiste weg. Op straat krijgen we zelfs om 11 uur ‘s ochtends de uitnodiging bier te gaan drinken. Die slaan we af, het is nog iets te vroeg. Toch bedankt!
Sommige links op deze site zijn affiliate links. Als jij iets via zo’n link koopt, ontvang ik mogelijk een commissie.
